Op de fiets naar Gibraltar

Montmédy, 5 mei 2010,
Vandaag vroeg in de middag in Montmédy aangekomen. De vraag was wat te doen, doorfietsen naar Verdun, of de Citadel bekijken. Het weer was een waterig zonnetje en een behoorlijke frisse wind. Dus onze beslissing was snel genomen, een halve snipperdag!
Snel aangemonsterd in het plaatselijk hotel Mady, een redelijke kamer. Douchen en op weg naar de bakker om een lunch te scoren. Ons hotel heeft weer geen Internet dus daarom nu even een verslag in Word, wat ik later hoop in te voegen op de site. Nu al 3 dagen, sinds Diest niets meer op de site geplaatst, vandaar.

3 Mei vertrokken wij uit Diest. Het was op dat moment droog en dat was al heel wat na 2 dagen echt veel regen. Hoewel, ’s avonds in Diest leek het wel voorjaar! Het weer was typisch Belgisch; muis grijs, as grauw, stofjas grijs of eigenlijk Belgisch grauw. Snel de route weer opgepakt richting Namen, Dinant. Ons fietspad ging, zeker in eerste instantie, veelal over een oude spoorbaan. Voordeel is hierbij dat de stijgingen niet meer zijn dan 2,5%. Zeer goed te doen dus. Soms hoog door het landschap, soms door een soort kloof met regelmatig oude, in onbruik geraakte stationnetjes. Deze gebouwen worden nu voornamelijk gebruikt als woonhuizen.
Regelmatig miezerde het ook. Wel of geen regenkleding aan was onze twijfel. Ook kwamen wij nog een wandelaar tegen die duidelijk op weg was naar “iets”. Dit bleek Santiago de Compostella te zijn.
Alleen jammer dat deze heer wel een Garmin bij zich had, maar zijn route stond hier niet in. Ook had hij geen kaart bij zich. Beetje stom lijkt mij, maar wij hebben hem toch weer aardig de goede kant op kunnen sturen.
Met fietsten legden wij, op die heerlijk oude spoorwegen toch vrij snel een aardige afstand af. Voor het middaguur waren wij in Hoegaarden waar wij het plaatselijk café in doken voor een warme kop koffie, en natuurlijk ook om weer op temperatuur te komen, want het was koud.
Nadat wij in de supermarkt ook nog onze broodjes voor de lunch hadden gekocht ging de reis verder richting Namen. Zoals reeds aangegeven via een gevarieerd vooral agrarisch landschap. Totdat Arjan, achter mij rijdend zei dat ik naar links moest kijken. Dat gedaan, maar met ongeveer 30 KM per uur met de voorband naast de weg beland. Een behoorlijke smak op het wegdek was het gevolg. Arjan kon nog net op tijd remmen om niet volle bak over mij heen te knallen. Twee geschaafde knieën was het gevolg, een dikke knie speelde later nog lelijk parten. Goed weer verder op weg naar Namen. Eigenlijk wel een aardige stad gelegen aan de Maas. Wij keken elkaar aan. Wat te doen, wij voelden ons goed, het was min of meer droog, dus door voor nog ongeveer 30 KM naar Dinant. Fietsend langs de Maas konden wij genieten van de enorme huizen die hier staan, de sluizen voor de scheepvaart, en kwam ons doel toch redelijk snel in zicht. Ongeveer 110 KM gefietst. Na wat rondkijken was er eigenlijk maar 1 hotel die nog een kamer voor ons vrij had, het Ibis Hotel, prachtig gelegen aan de oever van de Maas. Wij lieten ons de Leffe Blond goed smaken voordat wij gingen douchen. ’s Avond lekker gegeten bij een Aziatisch restaurant. Op weg naar het hotel gierde de regen weer vrolijk in ’t rond.

4 Mei was het weer typisch Belgisch weer, dus as ………… enz, echt koud maar nu droog. Dit zou de hele dag zo blijven. Het ontbijt werd ons spontaan aangeboden door de directie van het hotel. Op de kaart hadden wij inmiddels gezien dat het een zware dag kon gaan worden, nu met echt klimmen en geen spoorlijntjes meer die de klim min of meer neutraliseerden. Binnen een kwartier dreven wij zo ongeveer onze kleding uit, dit keer dus niet van de regen maar van het zweet. Puh, pittig klimmetje. Dat was dus onze eerste klim voor die dag een leek ongeveer op de Cauberg, maar dan ongeveer 3x zo lang en hier en daar een steil stukje erbij.
Buiten adem stonden wij daar boven, hoe moest dat verder gaan deze dag. De weg bleef de hele dag glooiend met hier en daar een pittige klim. Dwars door de Belgische Ardennen, dwars door kleine plaatsjes. Maar wat was het koud, ongeveer 6 graden denk ik, en wat waaide het soms hard. Ook onhandig van die kleine plaatsjes is dat er geen winkels zijn of andere plekken om aan te monsteren voor de lunch. Uiteindelijk waren wij het wel een beetje zat. En wanneer je het zat bent komt er redding. Aangeklopt bij een B&B. Alles leek op slot, maar daar kwam de heer de huizes net aangelopen met verse eieren. Gevraagd naar de mogelijkheden bleek de vrouw te vermurwen. Wij moesten er wel heel behoevend uitgezien hebben. Wij werden in de, ik denk woonkamer gelaten. De houtkachel brandde vrolijk en wij knapten echt op toen de net aangevoerde verse eieren smaakvol in een koekenpan tot een hoogtepunt waren gebracht. Dat was lekker!!
Weer helemaal bijgekomen vertrokken wij even later richting Bertix. Dit is een wat grotere plaats op onze route, hier zouden wij gaan slapen en een Leffe drinken. Stevig doorfietsen, dan krijg je het niet zo koud was het devies. Bertix bleek inderdaad de wat grotere plaats en er waren voldoende cafés om onze dorst te lessen. Eerst maar snel even inchecken in een hotel, ah daar was Hotel du Commerce al. Wat nu, dit bleek enigszins verwaarloosd en op slot. OK aan de andere kant van het plein was de Tourist Information. Hier navraag gedaan. Du Commerce was inderdaad gesloten en was hier geen alternatief, misschien een B&B. Meneer wilde wel voor ons bellen, maar nee hier was ook geen plaats. Er gingen toch wel enige alarmbellen bij ons af. Het was koud geweest en ook nog een zware dag, dat klimmen wat nog niet echt in de benen zit. Nog wat rond gebeld dan maar. Ja beet! Een hotel gevonden in Cugnon, wel nog even een stukje terug langs onze route en dan afslaan naar de Semois (een riviertje), totaal nog even volgens zeggen 7 KM dat 13 KM bleek te zijn.
Beetje desolaat was het hier wel. Nog 2 andere Nederlandse gasten, dat was het. Geen cafés om de hoek, dus hier maar de Leffe’s gedronken en ’s avonds gegeten.

Vanmorgen, 5 mei, scheen de zon. Het zou toch niet waar zijn! Het was wel waar, een bleek zonnetje scheen bij ons vertrek, maar wat was het weer koud. Niet veel meer dan 5 á 6 graden max. denk ik. Direct weer een stevige klim richting onze route, dus koud hadden wij het al snel niet meer. De route opgepikt en richting Verdun. Soms weer stevig klimmen, maar wij hadden beide het idee dat het al wel beter ging dan gisteren. Het landschap was mooi en onze route zou langs de Abdij van d’Orval (dit voor de liefhebbers van Trappistenbier) komen. Hier was het echt mooi, en de brouwerij in vol bedrijf. Toch geen pintje genomen, ook onze reisgids waarschuwde hiervoor. De benen zouden loom worden, dus na een appeltje tegen de dorst, richting Frankrijk. Direct over de grens weer een behoorlijke klim, hierna was het redelijk zoeven door het landschap. Na ongeveer 60 KM kwamen wij langs Montmédy, een grotere stad met hoog hierboven uitstekend een Citadel. Het werd weer koud, de wind stak weer behoorlijk de kop op. Verdun was nog ongeveer 60 KM verder. Waarom niet de Citadel bezoeken en een halve snip op nemen, het is tenslotte vakantie. Dit hebben wij dus gedaan. Morgen naar Verdun.

Donderdag 6 mei. Gisteren de Citadel bekeken. Was echt interessant. Wat opviel waren de huizen, of meer ruines midden in het fort. Het was zeer desolaat. In Nederland zou men dit tot historisch erfgoed verklaren en met spoed restaureren. Dit is echter Frankrijk, dus alle huizen in de Citadel staan te koop en maar hopen op de particuliere investeerder. Sommige huizen werden zo ook opgeknapt. Wij zagen zelfs een paar Nederlanders die hier een poging waagden. Leuk om gezien te hebben. Nu op naar het café. Nou die was moeilijk te vinden. Het hele stadje doorgelopen en 2 obscure gelegenheden gevonden. Hier een verdiend biertje gedronken. Naar buiten gekomen was het weer ook omgeslagen. De krant in de kroeg had ons dit al beloofd. Weg zonnetje, de regen regeerde weer. ’s Avonds in een pizzeria gegeten en vroeg naar bed en hopen dat die Franse weerjongens ook fouten kunnen maken. Nou ’s nachts weer ik wakker van het vrolijk geklets van de regen. Niet een beetje, het leek wel een waterval. Nog dieper onder de wol dan maar.
Vanmorgen ging de wekker om 7.30 uur. Nog steeds regen!!! Even blijven liggen dan maar.
Onderling overleg, zullen wij wel gaan fietsen vandaag? Als je op dit soort momenten alleen bent wordt zo’n beslissing dus echt moeilijk. Eenduidig besloten wij na het ontbijt te vertrekken. Montmédy was niet een plaats om nog een dag te blijven.
Snel de route weer opgepakt naar Verdun, De stad van de oorlogen, loopgraven en de vrede.
Iets buiten Montmédy begon de eerste klim. Zou volgens onze reisgids wel meevallen, maar de longen werden weer aardig getest. Wat nu, het werd droog. Geen nattigheid meer van boven maar alleen van het zweten. Dat was maar goed ook want koud was het. Volgens Arjan echt niet warmer dan een graag of 4. Rustig fietsend ging onze tocht verder, wetend dat er na ongeveer 20 KM een echte klim op het programma stond, gevolgd door nog een killertje (maar korter). Niets hiervan was gelogen, eerst iets meer dan 2 KM ruim 8% omhoog. Wij reden door een bos waar het lekker vochtig was. Ik had de keuze gemaakt om zonder regenbroek te rijden, Arjan niet. Boven gekomen stoomde hij uit alle gaten. Een rood hoofd kwam boven zijn jas uit. De regenbroek ging uit, de “Stoomman” stond voor mij. Een kleine afdaling en op voor het vervolg. De beloning was groot, een heerlijke afdaling richting Maas. Nog gestopt voor een kop koffie en om ong 14.00 uur in Verdun aangekomen.
Dit is een stad, het hotel waar wij nu zitten, snel gevonden. Na een douche en de kledning gewassen te hebben op naar de stad. Wel even wat anders dan Montmédy. Arjan werd ook helemaal rustig bij het zien van zoveel cafés. Hier konden wij straks vast wel terecht. In de stad natuurlijk veel over de “Grote Oorlog”, de 1e wereldoorlog. Net in het hotel aangekomen en proberen op internet te komen. Dat lukte dus. Inmiddels heeft Arjan een andere kamer geregeld want onze toilet spoelt niet door en de badkamer lekt ook een beetje, onze voer was helemaal nat. Of kwam dat van onze gewassen druipende kleding. De hotellier was in elk geval niet blij met ons. Morgen hopen wij op iets beter weer. Wat zullen de kranten ons straks vertellen. Onze planning is in elk geval weer een stuk van ongeveer 100 KM te fietsen. Blijven wij een beetje op schema.