Op de fiets naar Gibraltar

Vrijdag 7 mei, Pagny sur Meuse.
Angela (de vrouw van Arjan) had ons gisteren een SMS gestuurd met het bericht dat het vandaag noodweer zou worden. Moesten wij een extra rustdag plannen om de regen te ontlopen? ’s Avonds begon het ook al weer behoorlijk te regenen, mmmh. Tijdens het avondeten toch de beslissing genomen vandaag te vertrekken. Daar Internet werkte in ons hotel in Verdun wilden wij zeker zijn dat wij bij eventueel slecht weer ook nog naar een slaapplaats moesten zoeken. Na wat lezen in onze fietsgids besloten wij toch voor de 100 KM te gaan. Na wat zoeken op Internet vonden wij een Logis de France in Pagny sur Meuse, dit online geboekt en slapen maar. Nou dat viel even tegen! De bedden bleken een soort hangmatten en de veren van de matrassen kwamen er zowat doorheen. De regen kletterde weer vrolijk naar beneden en wij zaten droog in ons 2 sterren hotel. Niets te klagen dus eigenlijk. Vandaag weer om 7.30 de wekker. Het was echt Belgisch weer, terwijl wij toch echt in Verdun in Frankrijk waren. Had Angela toch gelijk? Enigszins vermoeid na een nacht stoeien met het matras het ontbijt genuttigd en iets na 9.00 uur vertrokken. Het voelde niet zo koud aan als de vorige dagen en …….. het was droog!!!! Wij verlieten Verdun op een D weg richting voor 40 km richting St. Mihiel. Net 11.30 uur lieten wij ons de koffie hier goed smaken. Op de kaart hadden wij gezien dat, hoewel het vandaag een vlakke etappe was, direct na St. Mihiel ons een klim van 8 Km stond te wachten. In het begin gin het allemaal rustig om hoog. Het landschap en de uitzichten waren prachtig. Net toen wij dachten dat wij ons voor niets druk hadden gemaakt over de zwaarte van deze klim, begon het stijgingspercentage toch wel aardig toe te nemen. Niet dat het nu echt steil werd, misschien maar 6%, was dit toch echt een kuitenbijtertje na eerst 6 KM rustig stijgen. Gelukkig stond er boven aan de klim een bankje waar wij onze lunch konden nuttigen. Dat bankje zal er wel niet alleen voor ons gestaan hebben. Goed uitgerust en met een tevreden gevoel begonnen wij aan de afdaling. Zo dat ging lekker, zoiets waren wij dus zojuist aan de andere kant ook opgefietst. Nog een stevig klimmetje naar Montsec waar voor de eerste keer tijdens onze fietstocht (behalve dan op het terras in Diest, maar toen zaten wij niet op de fiets) brak de zon een ietsje door. Heerlijk gevoel was dat. In Beaumont stond een bankje langs de weg. Wij lagen aardig op schema vandaag, dus windjack en kleding met lange mouwen uit en even zitten in de zon. Dit duurde wel een kwartier, waarna de zon weer wegdook achter het wolkendek. Verder ging het door het Foret de la Reine. Een groot bos dus, meestal over nauwelijks verharde wegen. Net toen wij tegen elkaar zeiden dat wij eigenlijk nog geen wild hadden gezien, zagen wij twee keer een hertje voor ons oversteken. Verder ging het weer richting Pagny. Soms rustig mijmerend over de afgelopen week. Natuurlijk het heeft geregend, het was koud voor de tijd van het jaar, maar eigenlijk ging alles wonderwel goed. Als wij eenmaal een hotel gevonden hadden aan het eind van de dag hadden wij telkens weer een soort euforisch gevoel, wat weer snel verdween als het betreffende hotel geen lift had en wij een kamer op de 3e verdieping. Die trappen oplopen was dat nog de laatste beproeving van die dag. Vandaag zoals aangegeven in Pagny, gelukkig in een hotel zonder trappen. Het fietsen gaat ook steeds beter, zeker als zo nu en dan de zon doorbreekt. Morgen schijnt de zon mogelijk nog uitbundiger en wordt er geen regen voorspeld. Op naar het bier en ons avondeten.

Zaterdag 8 mei. Gisteravond tijdens de borrel besloten dat wij vandaag naar Langres zouden fietsen. Zou een stevige trip worden, qua afstand dan, maar onze reisgids gaf aan dat het een redelijk vlakke etappe zou worden. Wij nog wat rekenen, de reis gids gaf ongeveer 120 KM aan.
Vanmorgen weer de gebruikelijke tijd opgestaan. Ik voelde het direct, dit zou waarschijnlijk niet mij dag worden, de spieren waren nog stram. In de ochtend mist, of was het dauw, vertrokken. De temperatuur redelijk. Eigenlijk begonnen wij direct ligt te klimmen. Pfff die benen! Onze insteek is inmiddels om zo dra wij een winkel zien op ons proviand voor die dag in te slaan dit ook maar direct te doen. In het Franse platteland is de leegloop vaak compleet. Weinig of geen mensen op straat, laat staan winkels, kroegen of slaapplekken open. Verder ging onze tocht, den lucht brak open en jawel wij hebben zelf de zonnebril op kunnen zetten. Voorzichtig de (regen)jas annex windstopper uit en genieten maar. Snel werd het al weer kouder, kleding weer in de oorspronkelijke staat gebracht. Eigenlijk vanaf het middaguur met veel geluk tussen de buien door gefietst. De weg was regelmatig nat, wij nog steeds regenvrij. Wij vorderden ook al aardig richting Langres, alleen kwamen wij er ook achter dan onze reisgids ons m.b.t. de af te leggen km’s in de steek had gelaten. Ook het relatief vlakke viel zo nu en dan best wel tegen. De longen werden zo nu en dan getest. Op het marktplein van Andelot kwamen wij er tijdens een broodje eten achter dat onze route, het had net weer geregend en de wegen waren kletsnat, over een heuvel met een ongeplaveid pad zou leiden. Bij droog weer zou het al vaak lopen worden, dus een alternatieve route gekozen. Dit ging goed, tot Loviéres, toen kwamen wij de Keuterberg in tweevoud tegen. Volkomen uit elkaar getrokken kwamen wij boven aan. Maar wij waren niet afgestapt. Verder naar Langres wisten wij dat deze dag teveel KM afgelegd moesten worden. Uiteindelijk kwamen wij beiden na 145 KM met de tong op onze schoenen in het hotel aan. Straks maar een kijken voor een kortere rit voor morgen.

Overigens iedereen die reageert op onze verhalen, dank voor jullie medeleven. Het geeft ons echt “courage” voor de volgende dag.