Op de fiets naar Malaga

Donderdag 20 mei 2010. Roanne is een stad waar je niet voor hoeft om te rijden. Onze indruk is die van een grijze stad. Wel lekker gegeten na een lange omzwerving. Het hotel, wij slapen meestal in 2* hotels, was echt top. Grote goede kamer en een prima ontbijt. Wel bizar was het dat wij € 1,-- per fiets stallingsgeld moesten betalen. Je zal er maar rijk van willen worden. Na de inkoop van proviand ging de weg in eerste instantie geleidelijk omhoog zoals ook in onze gids omschreven was. Roanne ligt op ongeveer 300 mtr. Hoogte. En ja wij moesten zoals beloofd vandaag een paar stevige klimmen maken. Na ongeveer 18 Km stond in onze gids een zwetend rennertje aangegeven, nu dat klopte precies. Even een strakke klim tot ong. 500 mtr., hier was een aardig uitzicht over een stuwmeer, daarna over 17 Km nog even door naar bijna 1000 mtr. hoogte. Dit ging eigenlijk best lekker vonden wij. Toch hadden wij na meer dan een uur pas 18 Km op de teller staan. Er moest nog wat gebeuren wilden wij ons doel Ambert vandaag gaan halen. De afstand Roanne – Ambert is ongeveer 115 KM hadden wij reeds gezien. Het afdalen na onze eerste klim ging prima, ongeveer 6 Km zoeven. Deze afdaling moest natuurlijk weer geleidelijk goedgemaakt worden. Wij hebben geluncht in St. Just na ongeveer 40 KM. Het wasna een redelijk bewolkte start in Roanne nu ook behoorlijk koud geworden. 40 KM en het was al 12.30 uur. Was Ambert niet te ambitieus gesteld voor deze dag? Direct na de lunch had ik thuis op de PC een D-tour gezien t.o.v. de gewone Benjamins route. Had ik dus een beetje naïef in de Garmin gezet. Nou daar waren wij tijdens de alternatieve klim niet helemaal blij mee. Arjan trok zelfs zijn voorwiel van de straat zo stijl was het. Eenmaal op hoogte was het uitzicht wel weer de moeite waarde, zoals altijd eigenlijk. Op naar Noirétable. Hier pas 60 Km op de teller en het was al 14.30 uur. Mistens nog 50 KM naar Ambert, u weet wel die stad met de zachtste Franse blauwaderige kaas. Hier op het terras een grote cola naar binnen gewerkt, die 8 suikerklontjes hadden wij nodig voor de volgende fase, weer een stevige klim. Eenmaal boven, althans van de steile klim, was het nog even 7 Km doorharken. Hierna kwam de beloning en konden er snel Km’s gemaakt worden dankzij de “afzink” De omgeving was prachtig, wat een rust zeg. Het enige wat je hoorde was zo nu en dan je remmen, dit om de volgende bocht nog te halen. Nog even een lichte klim door het bos naar Brugeron. Nu hadden wij 85 KM op de teller. Wij reden zo tegen Hotel Gaudon aan. Ook genoemd in onze reisgids. Eigenaar / kok Karl (maar ook Chantal dit om er een Frans tintje aan te geven) kwam ons tegemoet lopen en vertelde dat hij geopend was. Nog even de verdere route naar Ambert bekeken, maar dat was nog een minstens 30 Km. Dit hebben wij dus niet meer gedaan. Wij besloten bij Karl te blijven, genoeg was genoeg. Het was best een zware dag geweest, veel geklommen, regelmatig de beloning van vergezichten en afdalingen opgehaald. De benen vroegen om genade. Jullie raden het al, de biertjes smaakten prima. Nog even toegelicht dat wij ook graag gebruik wilden maken van de (vegetarische) kookkunsten van de chef (dit was alweer Karl) en alles liep vervolgens op rolletjes. Wij bleken de enige gasten van vanavond. Het eten was echt prima, de regionale kazen als nagerecht smaakten nog beter. Aan Karl nog even laten zien dat zijn hotel toch echt in onze reisgids vermeld stond, begon hij cadeautjes uit te delen. Vanaf nu hebben wij een echte Hotel Gaudon sleuteletui. Morgen de eerste bijna 55 Km veel dalen, daarna een echte klim, om vervolgens af te dalen naar Le Puy (ongeveer 100 KM).

vrijdag 21 mei 2010, Le Puy. Onze ochtend begin eigenlijk altijd om 7.30 uur. Na een douche is het ontbijt om 8.00 uur. Zo ook vandaag. Het ontbijt was het enige wat niet echt aan sloeg. De croissants en het stokbrood was van gisteren opgepiept, en dan nog iets te lang. Maar goed deze mensen deden zo hun best dat een klaagzang niet echt op z’n plaats was geweest. Wij vertrokken uit Brugeron, maar de afdaling bleek eerst nog even 7 Km klimmen te zijn. Oeps de kuiten, maar vooral ook wij zelf, waren hier nog even niet klaar voor. Uiteindelijk kwam dan toch de afdaling richting Ambert. Dit was fantastisch. Hoog van boven zeilden wij richting de stad van de Franse kaas. Leuk nog dat deze stad een partnership / stedenband heeft met Gorgonzola. Je zal toch van kaas houden, twee vliegen in één klap. De afronding van ons ontbijt vond plaats bij de plaatselijke bakker. Tevens het stokbrood voor de lunch ingekocht. Hierna vrij vlak, glooiend, richting Dore. Hier op het kerkplein de lunch tot ons genomen want hierna zo een echte klim beginnen. De 1e 10 Km omhoog ging eigenlijk vrij geleidelijk, de volgende 4 Km waren een echte dooddoener. Ik was beneden al begonnen te klimmen met alleen een zweetshirtje aan. Dit bleek een goede keuze. Enigszins aan het kookpunt kwamen wij boven in La Chaise Dieu. Voor de afdaling maar weer wat kleding aangetrokken want je koelt zeer snel af als je naar benden suist richting Le Puy. Wij kwamen nu in “het vulkanen landschap”. Het was vrij vlak, maar overal zag je oude vulkaanheuvel de kop nog parmantig opsteken. Een echt hoogtepunt was het opdoemen van Polignac (Chateau). Prachtig gewoon. Zeker iets om naar terug te gaan. Een rondje Beaune – Cluny – Polignac – Le Puy – Avignon lijkt mij zeker een aanrader voor een cultureel uitje. Hierna kreeg ik nog even een “Langressyndroom” - een serieuze onverwachte klim – voordat wij Le Puy konden in fietsen. Een echt grote stad maar, en dat hebben jullie reeds begrepen, zeker een bezoek waard. Na 108 Km monsterden wij weer aan in een van de plaatselijke hotels. Al met al weer een mooie dag, de zon had zich regelmatig laten zien, het landschap was afwisselend geweest, de spieren voelden na afloop beter dan gisteren.