Op de fiets naar Malaga

Zaterdag 22 mei. Bij het opstaan had enige onzekerheid zich toch van ons meester gemaakt. Le Puy, een stad die er uitnodigend bij lag en die wij nauwelijks konden bekijken. Gisteren kwamen wij te laat aan om een serieuze rondgang te maken. Onze reis zou vandaag gewoon weer verder gaan. Hier hebben wij het tijdens het ontbijt toch even over gehad. Het fietsen geeft je een goede kans ten volle van het landschap te genieten. Het halen van het einddoel maakt ook wel weer dat je verder gaat. Eigenlijk een beetje jammer bij verschillende plaatsen zoals Le Puy. Dit is dus zeker een plek om naar terug te keren, misschien wel deze zomer.
De andere onzekerheid voor ons gold de voorspelling uit de reisgids dat het een zware dag zou worden. Mede daarom hadden wij onze volgende pleisterplaats niet al te ver weg gekozen nl. Langogne. Le Puy uit was met onze Garmin geen probleem. Soepel fietsten wij langs de Loire. Ineens weer onze Garmin rechts naar boven! Wat was dat? Enfin, na een klim van misschien 150 mtr. omhoog lagen onze longen er weer bijna uit. Arjan werd tijdens het klimmen nog vriendelijk toegelachen door een bejaarde man. Normale mensen lopen hier, zeker niet fietsen en dat ook nog met bagage. Op de oude spoorbaan aangekomen ging dus direct de overtollige kleding uit. Zo’n 15 Km ging het verder geleidelijk omhoog. Hierna begon de pret. De spoorlijn ging nog vrolijk rechtdoor, maar onze Garmin stuurde ons scherp omhoog. Na de aanpassing van de ademhaling ging dit eigenlijk prima. Aan het eind van de klim, wij waren ongeveer 20 KM geleden vertrokken uit Le Puy, zagen wij een bord Le Puy 4 KM. Waren wij wel op de goede weg? Onze Garmin wees ook een kant op waar wij vraagtekens bij hadden. Gelukkig hebben wij ook nog een ingekleurde Michelinkaart met de route bij ons. OK, naar links was ons besluit. Naar beneden zoefden wij, maar niet voor lang. Omhoog ging vervolgens de weg, terwijl onze reisgids ons een geleidelijke stijging beloofde. Kortom kapot kwamen wij voor het eerst deze dag aan op 1000 mtr. Het weer was helder, dus het uitzicht navenant. Oeps weer naar beneden naar de Loire. Bij mij gingen de alarmbellen echt wel af. Naar beneden betekent uiteindelijk weer omhoog, hoe mooi het landschap dan ook was. Inderdaad de Loire lag er mooi bij. Voor de 2e keer deze dag was het weer serieus klimmen geblazen. Hierna even “vals plat” en hier genoten van het uitzicht! Wij zagen de weg zich verder omhoog werken. Dit was dus ook voor ons weggelegd. Het werd ook steeds warmer. Ik heb het nu over de buitentemperatuur. Wij stonden allang op het kookpunt. Voor dat wij onze klim verder wilden aanvangen hadden wij graag een kop koffie gedronken, maar waar dan? Hopla verder dan maar weer. Uiteindelijk bovengekomen kwamen wij in St Martin de Fugères. Hier gebeurde natuurlijk ook niets, dachten wij. Maar bij de plaatselijke bakker bleek het “feest”. Naast brood werden er ook drankjes verkocht. Twee Orangina later vertrokken wij weer richting het grote ongewisse. Het landschap was mooi, de bovenbenen voelden vele malen minder goed aan. Een beetje vlak ging het verder. Wij konden iets herstellen. De helft van ons dagtraject zat er op. Het was inmiddels rond het middaguur. Al Snel vonden wij onze picknickplek met alweer een mooi uitzicht. Hier kreeg ik het toch wel iets benauwd. Op de Garmin zie je ongeveer 200 mtr. in het rond. Je ziet geen hoogteverschillen, alleen links / rechts, daar waar je heen moet. Arjan had de kaart op zijn fietstas zitten. Wat ik zag was een volgende klim. Niet helemaal goed vermeld in onze reisgids. Voor de derde keer deze dag ging het naar de 1000 mtr. Dit is niet zo erg als je op 900 mtr. zit. Maar wij zaten een stuk lager. Buikje vol en daar gingen wij weer, omhoog dus. De volgende afdaling, daar hebben wij dan ook zeer van genoten. Nu kwam de echte klim, over ongeveer 17 Km naar ruim 1200 mtr. Dit was aboluut geen makkie. Dit was wat wij vanmorgen ook al een beetje vermoedden. Klimmen, klimmen, toch even pauze, de benen strekken en weer door. Op een klein stukje afdalen haalden wij een tractor in die bomen vervoerde. Bij de volgende klim kwam deze tractor natuurlijk genadeloos langs. Het hout lag goed vastgesnoerd met kettingen. Deze kettingen rinkelden uitnodigd om beetgepakt te worden en zo onze verdere klim te vergemakkelijken. Wij hebben van deze mogelijkheid dus GEEN gebruikgemaakt. Boven ons cirkelden reeds geruime tijd een paar roofvogels. Waarschijnlijk hadden zij deze voorstelling reeds vaker meegemaakt. Of deze vogels kenden onze geestestoestand (half dood), of wij bewogen zo langzaam dat wij half dood leken, maar echt aanvallen deden deze lijkenpikkers toch ook weer niet. Totaal uitgeblust kwamen wij enkele Km’s later alsnog boven. Wat merk je dan? Na 100 meter afdalen ben je de klim alweer vergeten. Het lichaam hersteld toch weer redelijk snel. Het uitzicht is fantastisch. Nu nog ongeveer 10 Km naar 1000 mtr hoogte zoeven! Langogne lag voor ons langs een meer te schitteren. Best een “beetje moe” checkten wij in bij ons hotel van deze avond na 72 Km voornamelijk klimmen. Ons biertje smaakte prima! Deze avond was het ook nog de finale van de Champions Leaque – Bayern vs Inter. De 1e helft hebben wij in een kroeg bekeken. De 2e helft op onze hotelkamer. Na afloop heb ik de eindstand van Arjan vernomen. Inter had met 2-0 gewonnen, de slaap bij mij met 4-0.

Zondag 23 mei. 1e Pinksterdag. Wij waren gewaarschuwd dat het deze dagen in Frankrijk erg stil zou zijn. Weinig winkels, cafés en restaurants zouden open zijn. Wij hadden ons reisdoel dan ook zorgvuldig uitgezocht, St. Ambroix, ongeveer 100 Km verder. De eerste 60 Km zou vnl. naar beneden gaan, daarna één klimmetje en dat zou het zijn voor vandaag. Wat was de afdaling fantastisch! Onze beloning duurde, met hier en daar een lichte stijging, 63 Km. “Vals plat” was voor ons ook eigenlijk gewoon dalen. Zonder al te veel de pedalen te beroeren kwamen wij in Les Vans aan. Na de lunch zouden wij de enige klim van vandaag aanvangen. Een klim van bijna 4 Km, ongeveer 200 mtr. omhoog. Appeltje, eitje was dit. Wij hadden de cadans snel gevonden, Les Vans verdween snel onder ons. Nog ruim 30 Km naar St. Ambroix, op de kaart een redelijke plaats. Hier zou wel een hotel te vinden zijn. Om een lang verhaal kort te maken. Er waren 5 campings en één wat afgelegen afthans hotelletje. Hier zitten wij nu tevreden te zijn. Wat is dit een mooie dag geweest. 100 Km gefietst zonder al te veel inspanningen, ruim 1000 mtr gedaald! Wat een eind zeg! Straks lekker slapen en morgen vroeg weer op, wij gaan richting Mediteranee. Op het dorpsplein alhier kwamen wij nog 3 NL heren tegen die fietsten van Geneve naar Girona. Hier hebben wij samen met hen een pizza genuttigd bij een soort snackwagen. Verder was er niet veel te doen.

Maandag 24 mei. Een week geleden zaten wij in de trein terug naar Beaune. Wat is er sinds die tijd veel gebeurd. Wij zijn door mooie gebieden getrokken. Zijn ons zelf meerdere malen tegengekomen. Maar hebben de uitdaging van de “groene route”door de bergen van vnl. de Auvergne met glans afgelegd. St. Ambroix op de gewone tijd – 9.00 uur – verlaten. De planning was een gemakkelijke dag, niet al te veel stijgen en dalen. Gewoon door het boerenland verder richting zuiden. Mede hierom hadden wij ook een echte doorfietsdag gepland. Ruim 120 Km fietsen, dan zou morgen de Middellandse zee in zicht komen. Gisteravond hadden wij reeds telefonisch het hotel gereserveerd. Ons doel stond daarmee vast, St. André de Sangonis. Na vertrek glooide het boerenlandschap vrolijk met ons mee. Toch ging het daarmee ook best wel wat vaker, en vaak gemener op dan dat wij zelf graag gewild hadden. Dit hoort natuurlijk bij die C weggetjes in Frankrijk waar het gras ook gewoon nog op het midden van de weg staat. Onze NL heren zijn wij nog een keer tegengekomen. Ons tempo lag een stuk hoger, dus gewoon ingehaald en de hielen laten zien. Onze hotelbaas van afgelopen nacht had ons reeds gewaarschuwd, het zou warm worden vandaag! Dat klopte ’s morgens was het nog een graad of 25, ’s middags was het zeker 30C. Dorstig dus. Dit betekende ook dat wij meer dan gebruikelijk een koude versnapering tot ons namen. Vanaf Causse de la Selle fietsten wij de Gorges de l’Hérault in. Dit overigens niet nadat wij weer een paar NL waren tegengekomen. Zij waren aan een rondje bezig van Haarlem, via Bordeaux, de Pyreneeën en dan langs Lyon weer naar huis. Dit rondje is 4000 KM. Zij zaten in de sneeuw in de Pyreneeën. Zij waren weer de NL tegengekomen die wij voor Cluny zijn tegengekomen. Zij hadden de lage route via Macon genomen, en wij lagen maar een halve dag achter. Toch leuk. Zijn hadden al over ons verteld. Verder ging het weer. De Gorges was aardig, maar er zijn mooiere te vinden in Frankrijk, b.v. de Gorges de Tarn of de Gorge de Verdon. Behoorlijk bezweet kwamen wij na 124 Km aan in ons hotel. Het is 2e Pinksterdag dus de keuken van ons hotel is dicht. Wel hebben wij reeds een biertje genomen op de promotie van ASC naar de 3e klasse. Morgen een niet te lange rit naar Cape Agde.