Op de fiets naar Girona

Dinsdag 25 mei. Na een goede nachtrust werden wij vroeg wakker gemaakt door een tractor die stond warm te draaien direct onder ons raam. Het ontbijt in het “familiehotel” – het beherend echtpaar zat gezellig in trainingspak in de lobby TV te kijken – was beneden alle peil. Oude croissants en ook het stokbrood van vorige week. Voor iemand die niet van een zoet ontbijt houd is het in Frankrijk sowieso afzien, zeker als het brood ook nog niet te doen is. Eindelijk konden wij vandaag eens inkopen doen bij de “hofleverancier” (voor mensen die deze term niet helemaal thuis kunnen brengen, dit is de Lidl). Nog even bij de bakker langs en hierna konden wij beginnen aan een rustige dag. Wij hadden afgesproken dat de Middellandse zee ons doel zou zijn, dit zou een afstand zijn van ongeveer 60 Km. Onze weg hobbelde een beetje door het Franse land. Echt alles ging steeds meer lijken op wat wij kennen van Zuid-Frankrijk. Straten, dorpen en pleinen vol met platanen. Klaprozen tussen het graan. Het was overal nog behoorlijk groen. Via Pézenas, de stad van Moliere, fietsen wij vrolijk verder door de Languedoc. In hoog tempo verdwenen de Km’s achter ons. Rond 12.30 uur kwamen wij aan, dit iets van de route af, in Vias-Plage. Even een foto gemaakt en nog met een NL man gesproken die hier nu met vakantie was. Wat zouden wij doen, er stond 57 KM op de dagteller. Eigenlijk was overleg niet nodig. Beiden vonden wij dat dit niet ons einddoel van deze dag kon zijn. Op naar Béziers werd het motto. Nog een dikke 20 Km erbij en dan zouden wij daar een terrasje pakken. Dit bleek een prima besluit. Heerlijk fietsend langs het Canal du Midi – wat is dit een prachtig bouwwerk en wat een rust heerst hier – bereikten wij rond 13.30 uur Béziers. Hier nog even het schudden van een paar boten bekeken in een sluis en een aquaduct in het Canal du Midi. Het Canal gaat hier gewoon over de rivier de Orb heen. Boten varen gewoon hoog over de rivier heen. Wij hebben hier een paar foto’s van gemaakt, leuk om te zien. Nu nog een klim naar de oude binnenstad van Béziers waar wij na 80 KM rond 16.00 uur, na eerst onze kleding te hebben gewassen, onze eerste Affligem bestelden. Nog een rondgang gemaakt door het oude stadcentrum en weer een paar Affligems genuttigd. Dit bleken er na verloop van tijd iets te veel te zijn geweest, wat resulteerde in op tijd naar bed. Wel hadden wij nog even onze route voor de volgende dag bepaald en het hotel gereserveerd.

Woensdag 26 mei. Wij waren vroeg wakker. Dat heb je ervan als je vroeg naar bed gaat. Rond 8.15 uur verlieten wij ons hotel. Nog even de gebruikelijke boodschappen en weg waren wij. In eerste instantie weer verder langs het Canal. Snel waren wij weer buiten de stad. Het boeren land was onze metgezel. Opeens draaide de weg langs het Canal weg, het was even onduidelijk hoe wij verder moesten. Slinger, slinger, daar was het Canal weer, de asfaltweg draaide weg naar links, rechtdoor was een soort niet onderhouden grindpad. Dit pad maar genomen, ook omdat onze Garmin de ze weg aangaf. Hier stond ook een dame te fotograferen. Ons pad liep hier behoorlijk naar beneden. Achterom kijkend zagen wij waarom er foto’s werden gemaakt. Voor het Canal was hier een tunnel gemaakt om door de heuvel te komen. Dit was kennelijk beter dan het bouwen van een sluis. Mooi gezicht deze “boottunnel”. Het onverharde pad ging nog vele KM’s door. Zo nu en dan kwamen wij een andere fietser of hardloper tegen. Op het water een paar boten. In de verte doemden de Pyreneeën op. Een klimmetje hier, een klimmetje daar dat was het dan, althans dit was onze conclusie. Maar als je achter je keek na zo’n klimmetje wist je dan wij over dit soort stijgingen een week geleden heel anders dachten. Wij hadden het ritme dus goed te pakken, de Corbières ons domein. Rond 16.00 namen wij, na 112 KM ons 1e biertje op het terras van Estagel. Straks maar eens kijken of wij morgen Spaanse bodem kunnen betreden.

Donderdag 27 mei. Gisteravond de kaart van Spanje en onze verdere route vanuit onze reisgids bestudeerd. Hierbij zijn wij tot de conclusie gekomen dat het halen van Malaga rond 10 juni a.s. toch wel een ambitieus doel zou zijn. Afgesproken dat wij beiden zouden nadenken over de alternatieven tijdens onze nachtrust. Vanmorgen de reisgids nog maar eens opengeslagen. Als wij malaga niet konden halen zou een alternatief kunnen zijn het laatste stuk met de trein af te leggen. Hierbij was er wel een probleem! Het meenemen van de fietsen zou geen sinecure zijn. Daar onze route door het binnenland zou gaan, zou dit waarschijnlijk nog voor extra problemen zorgen. Eerst maar op de fiets gestapt voor een “klimetappe” richting Spaanse grens. Daarom hadden wij ook maar ong. 65 KM gepland. Direct vanuit Estagel ging het voor 13 KM omhoog. Mooie klim. De cadans vonden wij beide eigenlijk vrij snel. Tijdens de klim kwamen ons een paar wielrenners, maar zij dan zonder bagage, voorbij. Echter wij sloegen absoluut geen gek figuur. Onze collega fietsers verdwenen uiterst langzaam uit beeld. Bijna boven zaten zij uit te puffen, wij gingen gewoon door voor de volgende verlengde klim. Dit was nog een echt kuitenbijtertje. De afdaling ging ons zoals gebruikelijk zeer goed af. De vergezichten waren werkelijk fantastisch. In de verte zagen wij de zee, terwijl het gebergte bizarre vorgen had aangenomen. Verderop glooide het landschap vrolijk voor ons uit. Hier waren het weer wijngaarden en kurkbomen die ons vergezelden. In Ille-sur-Tet stopten wij voor een kop koffie. Onder de platanen bespraken wij hoe onze reis in Spanje voort te zetten. Wij hadden nog 14 dagen voor de geplande vlucht vanuit Malaga. Het fietsen ging vandaag echt lekker ondanks het sterk glooiende landschap. Wij besloten ons niet te laten opjagen en hoe dan ook Malaga te gaan halen, dan zou het fietsen toch een stuk minder leuk worden. Daar het vervoeren van onze fietsen in Spanje een probleem zou worden besloten wij ons doel te verleggen naar Girona. Inderdaad hier kunnen wij binnen 2 dagen fietsen zijn. Trees gebeld met de vraag na te gaan of onze vlucht omgezet zou kunnen worden naar Girona. Welnu dat kon dus. Dank Trees hiervoor. Onze weg ging weer verder omhoog richting Spaanse grens. Nog een echte klim naar Maureillas stond ons te wachten. Hier zouden wij een hotel zoeken. Echter het enige hotel was opgeheven bleek uit het antwoordapparaat. Vandaar dat wij nu na 65 km in een hotel in Céret zitten. Iets was de route af, maar straks wel lekker op een terras voor een biertje. Morgen gaat het echt omhoog, de grens over en naar Fiqueras. Voor ons een rustige dag. Wij vliegen over één week, op 4 juni, terug naar huis. Wij hebben nu dus alle tijd. In Fiqueras gaan wij wsch. even de toerist uithangen en onze eerste niet fietsdag opnemen. Onze totale kmstand staat nu op 1828 KM.

Wij zijn blij met onze beslissing niet door te fietsen. Het moet tenslotte ook leuk blijven. Vanaf nu zullen onze afgelegde kilometers per dag aanzienlijk dalen.
Vandaag weer het verslag geplaatst voor verschillende dagen. Dit komt omdat de hotels waarin wij zitten dan niet over wifi beschikken. Uit jullie reacties merken wij dat het verslag met aandacht gelezen wordt. Dank voor jullie leuke reacties, wij hopen dat jullie het vervolg ook nog zullen volgen.