Op de fiets naar Milaan

Woensdag 11 mei.
Alles gisteren ingepakt. Toch enigszins onrustig gaan slapen. Heb ik eigenlijk altijd wel de avond voor vertrek. Met Arjan afgesproken om 9.00 uur te vertrekken, wij moesten toch wel een stukje fietsen; het eerste hotel was geboekt in Oirschot zo’n 120-130 km van Leiden. Ook het hotel in Maastricht was overigens van te voren geboekt. Hadden wij tenminste een doel en wat Km’s voor de boeg de eerste 2 dagen.
Het vertrek werd nog opgeluisterd, naast Trees, door de aanwezigheid van Joe en Peter Thielen. Peter wilde zeker weten dat wij vertrokken, zo gaf hij aan. Maar ik wil Peter weer zeer bedanken met de hulp die hij heeft gegeven bij het aan elkaar knopen van routes en tracks, zodat wij weer zorgeloos het pijltje op de Garmin tot aan Milaan achterna kunnen fietsen. Peter klasse en nogmaals bedankt.
Het eerste traject ging voor ons over een bekend traject, nl. dat van vorig jaar richting Schoonhoven, langs de Vlist. Altijd mooi! Vervolgens nog een heel stuk richting Breda, om daarna richting Tilburg af te buigen. Alle déjà vue’s achter ons latend. Het Groene Hart achter ons latend, de Alblasserwaard (denk ik) een beetje slingerend door kleine dorpjes trok aan ons voorbij Wij fietsten gemoedelijk deze mooie dag, totdat ik aan Arjan aangaf stiekem bij 30 tussensprints mijn wiel net iets eerder over de streep had gedrukt bij de plaatsnaambordjes dan Arjan. Ik dacht dat een stier kon briesen, nou Arjan kan dat beter. Ik heb hem hierna drie bordjes laten winnen, om daarna de draad weer op te pakken. Eindstand eerste dag was 36-3.
De route uitgezet via de programmatuur van Garmin was prima. Echt door het groen gereden vanaf Leiden tot Oirschot. Na 122 Km zaten wij rons 16.30 uur bij café Wildenman op het terras. Pas na een paar verdiende biertjes gingen wij op zoek naar ons hotel. Hotel Artisan, waar ik een paar jaar geleden met het gezin ook een keer ben geweest. S’Avonds ook nog een gezonde salade genuttigd bij de Wildenman en vroeg naar bed. Dit betekende dat de benen tijdens de laatste km’s gevoeld werden. Maar de route was weer mooi, met nog een stukje door België. Maar mij vrienden aldaar weten niet altijd hoe zij de fietser moeten plezieren. Een niet aangegeven wegopbreking bracht ons weg van het pondje wat wij weer moeten hebben om de Maas over te komen naar Maastricht. Even de Garmin op een grotere afmeting gezet en de weg richting pont was zo gevonden. Nu zitten wij, alweer geheel voldaan op het Botel, straks de de stad in, naar café De Bobbel en nog even eten. Morgen op naar België.