Op de fiets naar Milaan

Maandag, 16 mei 2011 (dag 6)
Na het avondeten waren wij beide als een blok in slaap gevallen in de wetenschap dat vandaag een rustige dag zou worden. Om te beginnen maar eens een uur later dag gebruikelijk de wekker gezet, 8.00 uur. Rond 9.30 uur rustig ontbeten, Het weer leek weer onbestendig, dit conform de verwachtingen. Rustig de spullen ingepakt en op de fietsen gehangen. Toen bleek da Arjan een lekke band had. Deze geplakt en nog even boodschappen gedaan, dit om – zoals in de boekjes genoemd – West Siberië met eten en drinken door te fietsen richting Mittersheim. Wij zouden op onze route niet veel tegenkomen. Eigenlijk niets dus. Dit gebied kan je eigenlijk beter overslaan. Wij dachten een korte route te hebben. Dit bleek anders!! Wij hadden ons verrekend, niet een beetje maar ongeveer 40 km. Dus toch een dagje van weer 100 km +. Niet getreurd. Toen wij hier achter kwamen zijn wij nog eens extra op de pedalen gaan staan. Het gezapige tempo wat wij tot onze ontdekking hadden werd eens flink opgevoerd. Ondanks dat de hele dag het landschap saai maar glooiend was werd het tempo opgevoerd tot ver boven de 25 km gemiddeld, dit met bagage en dikke banden. Zo kwamen wij toch weer rond borrel–, of moet ik zeggen biertijd aan in ons hotel. Prima ding, vlak bij de route, maar geen internet. Morgen wacht de eerste echte col, de Col du Donon. Het schijnt hier over een paar km echt omhoog te gaan. Op naar de Elzas. Morgen dan maar een wijntje.

Dinsdag 17 mei (dag 7)
Vandaag zou ons de eerste echte “korte” etappe zijn. Rustig ontbeten en in Mittersheim eerst nog even de traditionele lunch gekocht. Die kan alvast maar in de tas zitten. Direct achter ons hotel begon onze route langs het Canal des Houillères. Dat is, weten wij nog van vorig jaar, vlak en prettig fietsen. Het kanaal ging over een afstand van ongeveer 17 km door een natuurgebied, met soms aan weerskanten een meer. Het kanaal ging hier dwars doorheen, soms lag te hoger dan de meren, dan was het een soort dijk waartussen het kanaal liep. Het verval werd weer overbrugd door een groot aantal sluisjes. Het kanaal werd vroeger gebruikt als verbinding tussen de rivieren, zodat de vrachtvaart deze kon gebruiken. Nu is het vooral de pleziervaart die wij er door heen hebben zien varen. Aan het eind van het pad kruisten wij een ander verbindingskanaal. Het Canal de la Marne au Rhin. Hier was een nieuwe brug gebouwd voor de oversteek. De tassen moesten van de fiets, anders was het veel te zwaar om over te steken. Was ook als aangegeven in ons reisboekje. Aan de andere kant gekomen, de bagage was toch nog van de fietsen, hebben wij direct de derailleur en de ketting van onze fietsen schoon gemaakt. Alles moest goed functioneren voor de aanvang van de eerste echte klim.Nog een klein stukje langs het kanaal en toen richting heuvels. De heuvels werden steeds groter, duidelijk werd dat er geen ontkomen meer aan was. Aan de andere kant begon de Elzas. Het terrein werd steeds meer geaccidenteerd. In Lorquin werd de Col du Donon aangegeven. Nog een aanloop en toen ging het omhoog. De klim was over ongeveer 8 km, met een hoogteverschil van 470 meter. Bleek prima te doen. Gewoon je ritme zoeken en trappen. Bovenop was een mooi uitzicht over de Elzas. Nog even een foto gemaakt en over 10 km naar beneden gezoefd. Hier lag ons hotel na 73 km fietsen. Het hotel bleek op een soort landgoed te liggen, wat iets van de weg lag. Het is waarschijnlijk als hotel in gebruik om de kosten van onderhoud nog enigszins terug te verdienen. De kleren gewassen, wat niet mocht op de kamer, en nu voor bier naar de stad. Teruggekomen na ons biertje bleek dat de oude vrouw die ons had verwelkomd zeer ontstemd was. Ze had dus in de gaten gehad dat wij onze kleren hadden gewassen en ter drogen hadden gehangen. Dat mocht niet!!!!! Ze heeft dus onze kleren van onze kamer gehaald en in de droger gedroogd. Deze stonden op de trap in een soort vuilniszak bij terugkomst van ons avond eten. Ben benieuwd hoe onze madame morgen gaat reageren bij vertrek.
Morgen lekker door de Elzas fietsen en ergens lekker lunchen met een fles wijn. Wat een vooruitzicht.

Woensdag 18 mei (dag 8)
Wij bleken de enige gasten te zijn in ons hotel. Het was een mooie ochtend dus vroegen wij of wij in de tuin konden ontbijten. Geen sprake van was het antwoord van de dochter des huizes. Zij was een kloon van haar moeder, alleen met dien verstande dat ze nog nooit geneu….. was, anders kan je toch niet zo reageren op onze vraag. Het ontbijt was overigens wel in orde. Tijdens het ontbijt hebben wij besproken dat wij ons niet verder door het gemuts van de dames van ons hotel zouden laten afleiden, immers deze dag zou een cadeautje worden. Wat een mooi weer was het. Iets na negen uur vertrokken wij. Eerst gestaag omhoog langs een drukke weg, daarna richting Col de Steige, een makkie. Soms noemen ze in Frankrijk een Col om het een Col te kunnen noemen. De afdaling was wel leuk, zoef zo naar de echte Elzas. Het weer veranderde voor ons gevoel ook. Het werd warmer. De wijngaarden omarmden ons zeer en wij kregen al een droge mond wij het zien van de ontkiemende wijnranken, tot dat opeens ons fietspad dusdanig opgebroken bleek dat wij te voet met de fiets en bagage omhoog moesten klauteren om dit obstakel te kunnen nemen. Bizarre klus!!. Verder ging het richting Route du Vin. Wat een plezier is het toch om op zo´n manier te reizen, in zo´n mooie omgeving bij zo´n mooi weer. Veel Duitse plaatsnamen lagen langs onze route, toch was dit Frankrijk. Soms vroegen wij ons ook af, zeker ook terug denkend aan onze gastvrouwen van ons laatste hotel, of hier geen heimwee, wat een woord zeg, is naar wat hier ooit was. Onze droge mond werd uiteindelijk gelaafd in Ribeauville, een plaatsje vlak voor Riquewihr. Hier heerlijk uitgebreid geluncht met, jawel een flesje Elzaswijn. Mijn gedachten gingen even uit naar Tijs Bruna, altijd in voor een kopje koffie tijdens een fietstochtje. Dit is toch echt vakantie. Na een uur of twee genieten gingen wij met iets te zware benen richting Riquewihr. Erg leuk plaatsje, maar toch ook wel iets te toeristisch. Arjan heeft hier ook zijn inmiddels traditionele kaarten gekocht en verstuurd. Daarna ging het verder naar Colmar. Mooie stad maar ook een `beetje duur` in vergelijk wat wij hiervoor gewend waren. Zojuist nog even rondgelopen en jawel in dit hotel is weer internet, vandaar dat dit verslag weer kan worden geplaatst. Morgen richting Basel. Weer een stukje van maar ongeveer 75 km. Totaal zitten wij nu op ruim 800 km van de ong. 1400 km te gaan. Niet een hotel geboekt in Basel maar nog in Frankrijk, vlak voor de grens, want als het prijsniveau van de hotels in Basel richting gevend is voor Zwitserland, moeten wij onze gemiddelde km's per dag maar weer opvoeren.