Op de fiets naar Milaan

Maandag 23 mei 2011 (dag 13)
Vanmorgen om 7 uur regende het nog rustig door. Even naar buiten gekeken. Het was zwaar bewolkt en voor de fietser niet veel goeds in het verschiet. Toch had “weer on line” ons gisteravond beloofd dat het vanaf een uur of 8 droog zou worden, dus weer het bed in, in afwachting van de wekker die wij om 8 uur gezet hadden. Het was om 8 uur inderdaad droog, maar nog zwaar bewolkt. Rustig alles weer ingepakt en op naar het ontbijt. Rond half 10 vertrokken wij, na alweer een lunch gescoord te hebben bij de plaatselijke middenstand, voor alweer een rustige rit van ongeveer 65 km. Eerst nog even de Bodensee bekeken, deze zag er kalm en rustig uit. De temperatuur begon ook al aanmerkelijk te stijgen. De windvangers konden direct uit. Vervolgens ging onze reis vandaag weer eerst langs een kanaal, en vervolgens langs de Rijn door Zwitserland, Oostenrijk en, jawel, Liechtenstein. Vandaag zijn wij ook de mafste grensovergang overgegaan die, althans ik, ooit zijn overgegaan. Deze ging van Feldkirch in Oostenrijk door een slagboom naar Zwitserland, maar binnen 50 meter op dezelfde weg door een volgende slagboom naar Liechtenstein. Op de kaart nog even bekeken wat er nu eigenlijk allemaal gebeurde, maar ook hier kregen wij geen uitsluitsel. Kortom maf. Liechtenstein (FL) is eigenlijk gewoon een onderdeel van Zwitserland volgens ons. Alleen de nummerborden van de auto’s zijn anders. Nu slapen wij in Buchs, weer in Zwitserland. Wij zijn nu echt omringd door het hooggebergte. Overal waar wij kijken zien wij enorme puisten met op de toppen sneeuw. Morgen weer de grens over naar FL om naar de hoofdstad Vaduz, of moet ik zeggen hoofddorp, te fietsen, en vervolgens alvast rustig omhoog naar Thusis. Vandaar maken wij overmorgen “de sprong” naar Italië.

Dinsdag 24 mei 2011 (dag 14)
De fietsen stonden vannacht op de hotelkamer daar ons hotel zich op de 1e verdieping van een soort winkelgebouw bevond. Gisteravond gewoon met de fiets op de roltrap omhoog gegaan en vanmorgen weer naar beneden. Enige verbaasde blikken kregen wij wel van het winkelend publiek. Nog even in de straat op een terras ontbeten met broodjes uit de supermarkt en een koffie, en toen op weg richting Vaduz. Om 11.30 uur hadden wij pas 7 km. gefietst; reden was dat wij het nationale stadion van het Vorstendom Lichtenstein tegen kwamen wat wij natuurlijk aan alle kanten hebben bestudeerd daar Oranje hier binnenkort ook moet spelen om zich te kwalificeren voor de EK. Nog even een paar keer Holland Holland het stadion in geroepen en verder naar Vaduz, de hoofdstad. Kortom voor dat wij goed en wel op de fiets zaten om echt km’s te maken was het al bijna lunchtijd. Wij gingen verder langs de Rijn die overigens steeds wilder begon te stromen, een teken dat wij ongemerkt toch wat hoogtemeters begonnen te nemen. Tot aan Chur knabbelde en babbelde de weg er lustig op los. Vlak achter Chur wees onze Garmin ons via een onverhard fietspad dwars over een prachtige golfbaan. Nog even het spel van een paar dames aanschouwd en verder ging het. De onverharde weg ging langs de golfbaan verder, maar ook steeds verder omhoog. Eigenlijk was het behoorlijk steil, zeker meer dan 10%, en dat op een soort grindweg. Het was dat de Garmin vrij gedecideerd ons dit pad opleidde, anders hadden wij echt de gedachte gekregen dat wij de verkeerde afslag genomen hadden. Steeds verder omhoog, steeds dieper een bos in. Was een prachtige belevenis, maar waar zouden wij uitkomen? Was dit wel de weg?? Ineens gingen wij over een pad hoog boven een snelweg die door een tunnel ging. Wat een mooie manier om zo een snelweg over te steken. Hierna ging ook ons pad naar beneden, richting Thusis. Doordat de Garmin na onze bosweg ineens grote lijnen aangaf, moesten wij kiezen links of rechtaf richting Thusis. Wij kozen rechtsaf, wat nog een flinke klim opleverde, de andere weg bleek onder langs de berg te gaan. Mooie training dus voor morgen. Het was ook warm, daarom stopten wij nog even bij een winkel voor een koel drankje. Tijdens deze stop bleek mijn voorband lek. De band gewisseld en verder richting einddoel van vandaag. In Thusis begaf mijn voorrem het, het remblokje viel er zo uit, het remmechanisme functioneerde niet meer. Slechte plek om pech te krijgen met het remsysteem. Gelukkig was er in de straat een fietsenmaker die ons uit de brand kon helpen. Het remsysteem was door ondergetekende niet goed vastgemaakt na het eerder verwisselen van de voorband. Probleem opgelost en naar het hotel voor een goede nachtrust. Morgen wacht ons de klus om van ong. 700 mtr., waar Thusis ligt, de Splügenpas (2115 mtr.) over te gaan richting Italië.

Woensdag 25 mei 2011 ( dag 15)
Vanmorgen vroeg opgestaan, 6.45 uur, dit na een uitstekend avondmaal en nachtrust in ons hotel. Wij vonden het belangrijk om, de avond voor de klim, in een relatief goed hotel te verblijven. Geen gezeur over wat dan ook was ons wat waard. Gisteravond nog de fietskleren gewassen, zodat wij “fris” ruikend de klim konden aanvangen. On 7.30 uur ontbijt, om 8.00 uur in de supermarkt voor de drank en energiehapjes onderweg, en rond 8.30 uur uitgecheckt. Het weer was weer prachtig. De straat uit en binnen 500 mtr. begon de Schlucht, de kloof waar wij eerst doorheen moesten. Het reisboek had ons reeds gewaarschuwd, het ging vanaf hier dus echt omhoog. Vrij snel door 3 tunnels en verder omhoog. Het uitzicht was telkens fantastisch. Diverse foto’s genomen en verder omhoog over de Via Malakloof, een zeer bosrijk gebied waar wij soms ook de autoweg naar de St. Benrhard kruisten. De totale klim zou ruim 1400 mtr. stijging bedragen over 35 Km, echter er zaten zeker na het begin ook vlakke of vals platte stukken bij. Het begin, maar zeker na Splügen ging het dus echt omhoog. Na Splügen was het meer regel dan uitzondering dat het gemiddeld stijgingspercentage rond de 15% lag, dit dus voor de laatste 13 km. Het ging langs stuwmeren en wintersportstations. Uiteindelijk waren wij boven, de temperatuur was inmiddels natuurlijk behoorlijk gedaald, de sneeuw lag veelvuldig langs de weg, maar wij waren toch behoorlijk doorgezweet. Onze gemiddelde snelheid lag boven de 10 km. per uur, en dat met bagage. Bepaald niet slecht dachten wij. Boven natuurlijk de staatsiefoto’s genomen, droge kleding aangedaan en klaargemaakt om naar beneden te suizen. Het ging steil naar beneden, door tunneltjes en langs haarspeldbochten. Regelmatig stopten wij om foto’s te maken. Wij hadden het er over dat de Italiaanse kant mogelijk nog steiler zou zijn dan de Zwitserse kant wwar wij langs omhoog gekomen waren. Uiteindelijk waren wij weer na 67 km. beneden in Chiavenna. Onze conclusie was dat ook wij over gedeelten behoorlijke stijgingen te verwerken hebben gekregen tot de pas, net zoals de Italiaanse zijde. Het was dus een bijzondere dag vandaag, geweldig eigenlijk. Mooie klim, mooie uitzichten, lekker gesport, maar vooral fantastisch genoten. Morgen verder in Italië richting Lecco, de laatste stop voor Milaan.